Dupont/Schmitt/Iannello

Het geluid gaat zijn eigen weg. We worden ondergedompeld in de sfeer van de grote Parijse hotels van de jaren 30 waar onbekommerdheid en weelderigheid de toon zetten. Dit is een ode aan het feest en aan het loslaten. Tussen de uitbarstingen van gelach, swing en dans door glijden we zachtjes weg in een trancetoestand. Niks is nog van tel, en de tijd al helemaal niet. En dan is daar die ademtocht, die poëzie van een licht briesje, die onze van rook en geurwasems doordrongen longen in één enkele beweging opnieuw met lucht vult. Dit album ademt feest, dronkenschap, euforie, respiratie, nostalgie. En dat alles is met elkaar verbonden door een snoer waarin de muzieknoten elkaar opvolgen. Misschien is dat uiteindelijk wel het leven.